Als hooggevoelige vrouw vond ik het vaak heel spannend om me kwetsbaar op te stellen. Als een spons absorbeerde ik de emoties en prikkels van anderen en gaf zo mijn eigen energie weg. Ik dacht dat ik goed kon voelen in mijn lijf. Helaas bleek dat voelen vooral ingegeven door mijn gedachten, van hoofd naar hart. Ik voelde niet of nauwelijks het gebied tussen mijn hart en mijn bekken. Daar zit de gronding in jezelf, je basis, je veiligheid. Door yoga en meditatie, maar vooral door de verdieping naar lichaamsbewustzijn en tantra leerde ik alle emoties die er zijn te verwelkomen met een open hart. Zo hoef ik voor mijn gevoel van veiligheid niet meer een man uit te reiken, in relaties deed ik dat omdat ik niet in mijn eigen lijf kon landen. Nu kan ik mijn eigen veilige bedding zijn, mijn vrouwelijkheid volledig omarmen. Deze transformatie bracht me rust, vertrouwen, vrijheid en heel veel levenskracht.
Ook jij kunt je systeem herprogrammeren vanuit zelfliefde, leren hoe je vanuit het vrouwelijke alles er kan laten zijn. Zonder overigens je mannelijke energie te negeren: het innerlijk vuur is essentieel voor een vrouw om in balans te kunnen zijn. Problemen met je spijsvertering, je immuniteit en ontstekingen worden allemaal in verband gebracht met een disbalans van je derde chakra, het vuurelement. Dit vuur voedt het hart weer. In ons hart voelen we ten diepste alle emoties, maar ook wie we zijn en wat we willen doen in het leven.
Hoe kun je leren om met een open hart en met lef je gevoelens er te laten zijn? Zodat je jezelf niet meer kleiner maakt of je eigen kracht wegneemt? Helaas kennen we deze patronen maar al te goed. Als kind maakten we situaties mee waarin we ons afgewezen voelden, niet gezien werden. Van onze ouders en de maatschappij kregen we vanuit liefde mee dat we ons best mochten doen om succesvol te zijn en leuk gevonden te worden. En dus beten we nog maar even door, van onze angst weg, ons gekwetste innerlijk kind volledig negerend. En wat gebeurt er dan? Die krimpt ineen. Als (jong)volwassene weet je niet hoe je daarmee om moet gaan en je bestempelt het als zwak, te gevoelig, te kwetsbaar. Om zo het patroon en het afgewezen voelen alleen nog maar dieper in je systeem te prenten. Een vicieuze cirkel wordt het dan.
Pas als je leert om te voelen in je lijf, om vanuit je bekken te voelen dat er pijn is, teleurstelling, maar dat alles er mag zijn, kom je thuis bij jezelf. Kun je echte liefde voor jezelf ervaren. Ook voor je schaduwkanten. Want alleen als je jezelf volledig ziet, in al je kleuren, gedragingen, emoties en patronen, dan kun je aanwezig zijn met een open hart. En merk je dat je kwetsbaarheid je grootste kracht is.